“艺”起抗震——文艺界在行动（七）

编者按：

当灾难的阴霾笼罩日喀则大地，一场与时间赛跑、与死神较量的抗震救灾之战全面打响。灾难面前，生命至上的理念熠熠生辉；废墟之下，生命的呼唤声声急切；救援途中，勇者的脚步匆匆坚定。

从救援队伍星夜奔赴的逆行身影，到社会各界源源不断汇聚的爱心援助；从争分夺秒抢救伤员的紧急施治，到妥善安置受灾群众的细致入微，每一个瞬间都展现着人性的温暖与坚强。我们记录这些抗震救灾的故事，是为铭记那些在废墟中崛起的希望，在困境中携手的力量，更见证一方有难、八方支援的伟大精神如何在这片高原上续写新的篇章，激励着我们在任何艰难险阻前都无畏前行，守护共同的家园，拥抱未来的曙光。

《让爱在这里绽放》

作词：拉巴旺堆

作曲：拉巴旺堆

演唱：扎西平措 　索朗次仁 　洛桑顿珠 　次旦平措 　仁青土拓 　普旦增 　朗杰

编曲：小凡

录混母带：小巩

《哭泣的石头》

大地猛然一颤，山河瞬间移位，

石头在撕裂，哭泣声穿透天际。

那是家园的哀嚎，是生命的悲泣，

在地震的魔爪下，一切支离破碎。

房屋如积木倒塌，街道成废墟一片，

尘烟弥漫中，绝望的眼神在闪烁。

孩子们在呼唤，母亲在寻觅，

石头，也在无声地哭泣。

它曾见证岁月的静好，承载无数的回忆，

如今却沦为灾难的帮凶，压碎希望的羽翼。

每一块裂缝，都是大地的心伤，

每一滴泪水，都是石头的哀泣。

地震啊，你这无情的魔鬼，

生灵涂炭，让世界陷入黑暗。

你撕裂了大地，撕裂了人心，

泪水与尘埃交织，弥漫在这悲凉的土地。

但我们不会屈服，不会向命运低头，

在废墟之上，我们将重建家园的宏伟。

用爱与勇气，抚平大地的伤痛，

让哭泣的石头，再次见证生命的奇迹。

石头啊，请停止你的哭泣，

看那重建的曙光，已在地平线升起。

我们将携手前行，在这灾难之后，

让生命之花，在石头的怀抱中重新绽放。

作者简介

边巴扎西，日喀则市拉孜县完全小学学生。

《主心骨》

——写给定日县长所乡古荣村党支部书记次仁平措

熬红了双眼，喊哑了嗓子
当地震摧毁家园夺走母亲生命
那一刻，你艰难咽下眼里和喉咙里的沙粒

刨向废墟的双手像挖掘机
救出父亲、妹妹、孩子和邻居老人
地魔掠去村里那么多熟悉的面孔
但还有那么多的幸存者……
你

与死神赛跑
同恐慌抗争

和困倦搏斗

只为
漫天尘埃和饥寒不在珠峰下肆虐
熟悉的身影来了

四面八方的爱心物资来了

活动板房建起来
灯光亮起来

火盆烤起来
温暖阳光下的每一张脸
清冷月光下，你终于可以歇息了
可是一场余震又把浅睡中的你惊醒
你凌乱着头发从万千帐篷前走过
夜空下
当你一眼望到那被泪水泡咸的废墟
你回想起
哼着山歌为一家人张罗早餐的母亲

突然
身体的剧痛

让你的灵魂仿佛脱离躯体

飘向古荣村的山脊与远方

2025年1月11日夜

作者简介

赵晓梦，诗人，高级编辑。中国作家协会会员，中国诗歌学会理事，有200余万字作品见上百种报刊，入选30多种选本，已出版作品集10部，获得中国新闻奖、中国长诗奖、长征文艺奖、十月诗歌奖、《北京文学》奖、四川文学奖等，代表作有长诗《钓鱼城》《马蹄铁》等。

《སྐྱོ་མགུར་མཆི་མ་རང་འཁྱིལ།》

དིང་རིར་ས་ཡོམ་གྱི་གནོད་འཚེ་བྱུང་རྗེས་ཀྱི་སྤྲིངས་ཡིག

མཐོ་མཐོ་རྩེ་མོ་དགུང་ལ་སྙེགས་པའི་ཇོ་རིའི་དབུ་ཏོག་ཉིལ་འདུག་ཟེར།　།

མང་མང་སྐར་ཚོགས་ཐང་ལ་ལྷུང་འདྲའི་སྡེ་ཆེན་སྡེ་གྲལ་ཞིག་འདུག་ཟེར།　།

འབ་འབ་སྒྲ་ཡིས་རང་ཁྱིམ་སྲུང་བའི་སྒོ་ཁྱིའི་ཟུག་སྐད་ཉོག་འདུག་ཟེར།　།

ལྷོད་ལྷོད་བཞུགས་པའི་ཉ་ཆེན་སྤེན་པ་རླུང་གིས་ཡུད་ཙམ་འགུལ་འདུག་ཟེར།　།

ཆུང་ཆུང་ཆུང་ནས་བྱམས་ཀྱིས་བསྐྱངས་པའི་མ་འོངས་བུ་ཚ་གར་སོང་མེད།　།

གཅེས་གཅེས་སེམས་ཀྱི་མདུད་པ་བོར་བའི་ཕ་བུའི་དུང་བ་དུམ་བུར་བཏང་།　།

ཤབ་ཤུབ་ཆོ་ངེ་བར་མེད་འདོན་པའི་དིང་རི་བ་རྣམས་རིག་ཐེངས་རེར།　།

འདུ་བྲལ་ངེས་ཤེས་སྙིང་ལ་ཡོད་ཀྱང་བདག་ལ་སྐྱོ་བའི་མཆི་ཞགས་འཁོར།　།

གཅེས་པའི་ལུས་སྲོག་འབེན་ལ་བཙུགས་ནས་ཐག་རིང་མི་ཡུལ་ངལ་བས་འགྲིམས།　།

ཁྱིམ་གྱི་འཁོས་ཀ་ཡིད་ལ་འཁོར་བཞིན་མི་ཚེ་ས་རྡོའི་འོག་ཏུ་བསྟིམས།　།

ལས་ངན་བདུད་ཀྱི་ཞགས་པས་ཟིན་པའི་དིང་རི་བ་རྣམས་གླེང་ཐེངས་རེར།　།

ཁོག་ཡངས་བློ་ཁ་བདག་ལ་ཡོད་ཀྱང་སྙིང་ལ་གདུང་བའི་མེ་ལྕེ་འབར།　།

ཁྲག་དང་རྔུལ་གྱིས་བརྗེ་འཚོང་བྱས་པའི་ཚེ་འདིའི་རྒྱུ་ནོར་ས་དང་འདྲེས།　།

དྲིན་ཆེན་ཕ་མས་དྲིན་གྱིས་གཉོར་བའི་ལུས་ཀྱི་མགྲོན་པོ་སྲོག་གིས་བོར།　།

ཤུལ་ལུས་འཇག་སྐྱས་ཤུག་གླུ་ལེན་པའི་དིང་རི་བ་རྣམས་འཆར་ཐེངས་རེར།　།

སྙིང་ཆུང་ལྕགས་ཀྱི་གོང་བུ་ཡིན་ཡང་ཆག་པའི་དོགས་པ་བདག་ལ་སྐྱེ།　།

སྐད་ཅིག་བདེ་བའི་སྤྲོ་སྣང་མ་ཚོར་གློ་བུར་འབྱུང་བའི་ལས་ཀྱིས་མནར།　།

དལ་འབྱོར་མི་ཡི་ལུས་རྟེན་ཟེར་ཡང་མི་རྟག་ལས་ཀྱི་རྒྱལ་མོས་ཟིན།　།

ལུས་སྟོད་འཁྲུག་ཅིང་ལུས་སྨད་འཁྱོར་བའི་དིང་རི་བ་རྣམས་དྲན་ཐེངས་རེར།　།

སོས་དལ་འཚོ་བ་ཞེ་ལ་ཡོད་ཀྱང་བདག་ལ་འཇིགས་པའི་རྨ་ཁ་ཆེ།　།

སིང་སིང་རྒྱུད་དྲུག་པི་ཝང་དཀྲོལ་བའི་དབྱངས་ཀྱི་སྙན་པ་རླུང་གིས་འཁུར།　།

མཛེས་མཛེས་བྲོ་ཡི་གར་སྟབས་འགྱུར་བའི་དིང་རིའི་ལྷོ་གཞས་སྨག་གིས་བཟུང་།　།

སྨུག་སྨུག་ཞལ་ངོ་སྐྱོ་བས་བསྡམས་པའི་དིང་རི་བ་རྣམས་དྲན་ཐེངས་རེར།　།

སྙིང་ཆུང་དམར་པོ་དྲོད་ཀྱིས་སྲུང་ཡང་ཁ་ལ་དར་གྱི་དཀྲི་མ་ཆགས།　།

ལྔ་རིག་སློབ་ལ་བརྩོན་པ་བསྐྱེད་པའི་རིགས་ཀྱི་མེ་ཏོག་གྲང་བས་བཅོམ།　།

ཤེས་བྱའི་ལོ་འདབ་ཕྱོགས་མཐར་བཀྲ་ཡང་དུས་ཀྱི་འཇིགས་པས་རང་སར་རྙིད།　།

སློབ་པའི་སྐལ་བཟང་མདུན་ནས་ཤོར་བའི་དིང་རི་བ་རྣམས་བསམ་ཐེངས་རེར།　།

མགྲིན་པའི་རྩ་མདུད་ལྷོད་དུ་བཅུག་ཀྱང་བསྐྱུར་བའི་སྣང་བ་བདག་ལ་སྐྱེ།　།

ཁྱིམ་གྱི་ཀ་ཆེན་དྲིན་གྱི་ཕ་ལོ་འཇིགས་པའི་འཕྲང་གི་གཤེད་མས་བཟུང་།　།

ཁྱིམ་གྱི་དྲོད་ཁོལ་བྱམས་པའི་མ་ལོ་ས་ཡོམ་གཤིན་རྗེའི་རྒྱལ་པོས་འཁྲིད།　།

ཤུལ་ལུས་དྭ་ཕྲུག་ངུ་བཤུམ་འཐེན་པའི་དིང་རི་བ་རྣམས་མཐོང་ཐེངས་རེར།　།

མཁུར་མགོ་བྲག་གི་བང་རིམ་འདི་ནས་གདུང་བའི་མཆི་མ་ལྷུང་ལྷུང་འབབ།　།

དགུན་གྱི་ལྗོན་པ་འཁྱག་གིས་བསྡམས་ནས་གདུང་བའི་འཁུན་སྒྲ་བར་མེད་སྒྲོག　།

རྡུལ་གྱི་འཚུབ་མ་རྟག་ཏུ་རྒོད་པས་སྡོད་གུར་ཕལ་ཆེར་ཐལ་སྐྱ་འཕྱུར།　།

རྐྱེན་ངན་གོད་ཆགས་མགོ་ལ་ལྡིང་བའི་དིང་རི་བ་རྣམས་དྲན་ཐེངས་རེར།　།

བདག་ལ་མིག་གི་ཆུ་གཏེར་ཡོད་ཀྱང་མཆི་མའི་རྦ་རླབས་བསྐྱིལ་ཐབས་བྲལ།　།

བརྗིད་བརྗིད་ཀླུ་ཡི་ཕོ་བྲང་འདྲ་བའི་གཡང་ཁྱིམ་གྲུ་བཞི་ས་རུ་ཉིལ།　།

གཙང་གཙང་འཁྲུས་ཀྱིས་རྟག་ཏུ་སྲུང་བའི་ཞལ་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་རྡུལ་གྱིས་སྦགས།　།

ཧྲིག་ཧྲིག་ཁྲ་ཆུང་མཆི་མས་གང་བའི་དིང་རི་བ་རྣམས་དྲན་ཐེངས་རེར།　།

བཟོད་པའི་སེམས་རྩ་ཁོང་ན་གནས་ཀྱང་བདག་ལ་སྙིང་རྗེའི་ན་ཟུག་ལྕི།　།

མང་མང་ལོ་ཡིས་རྡུལ་མང་བརྩེགས་པའི་རྒྱུ་ཡི་ནོམ་པ་ཤུལ་དུ་ལུས།　།

དགའ་དགའ་འཚོ་བའི་དཔལ་ལ་རོལ་བའི་ཁྱིམ་གྱི་དྲོད་ཁོལ་འཁྱག་གིས་བཅོམ།　།

དུང་དུང་སེམས་པ་སྡུག་གིས་བཟིར་བའི་དིང་རི་བ་རྣམས་མཐོང་ཐེངས་རེར།　།

མི་རྟག་འདུ་ཤེས་སེམས་ལ་ཡོད་ཀྱང་བདག་ལ་གདུང་བའི་ངལ་བ་ལྕི།　།

འོན་ཀྱང་ཏང་སྲིད་ཉི་མའི་འོད་མདངས་དིང་རིའི་ཀུན་གསལ་དབྱིངས་སུ་ཚེས།　།

བྱམས་དང་སྙིང་རྗེའི་ཕྱག་ཟུང་དྲོན་མོ་ལ་སྟོད་སྤུན་ཟླའི་ཕྱོགས་ལ་བསྲིངས།　།

འབྱུང་བཞི་འཁྲུག་པའི་སྡུག་གི་ཁུར་པོ་ག་ལེར་མི་མངོན་ཚུལ་དུ་གཟིམས།　།

ཁྱིམ་གཞི་གསར་སྐྲུན་སེམས་ཀྱི་སྟོབས་ཤུགས་དུས་ཀྱི་ཁུག་ནས་ག་ལེར་རྒྱས།　།

作者简介

贡嘎桑布，笔名雪灵，西藏日喀则人，西藏自治区书法家协会会员，林芝市书法家协会会员，在《西藏文艺》《章恰》《邦尖梅朵》《雪域文化》《山南文艺》《珠穆朗玛》《白鹿》《贡嘎山》《羌塘》等期刊上发表过30余篇文学作品及论文作品。

《废墟之上，爱与希望同在》

这里，是祖国的边陲，是国门的防线，也是无数移民警察日夜守护的神圣疆域。而那场突如其来的定日地震，却让这片土地瞬间陷入了一场生死考验，也让受灾群众与营救官兵的命运再次紧密相连。

我作为里孜口岸的一名移民警察，虽身处岗位，心却时刻牵挂着远方大地的震颤。定日地震的消息传来，那片陌生又熟悉的土地，瞬间揪紧了我的心。熟悉，是因为那与我所在之地一样，同样是祖国山河的一角；陌生，则是因为我未曾踏入过那片受灾之地。然而，当看到那些关于受灾群众与营救官兵的报道，一幅幅画面如潮水般在我心间涌动，让我仿佛身临其境。

地震发生前，天空还是一片湛蓝，阳光洒在口岸的石板路上，泛着淡淡的光晕。口岸的日常忙碌而有序，移民警察们正有条不紊地办理出入境手续，检查货物，巡逻边境。突然，大地开始剧烈颤抖，仿佛一头沉睡的巨兽猛然苏醒，怒吼着释放出积蓄已久的力量，房屋在摇晃中发出痛苦的呻吟，砖石纷纷坠落，道路瞬间裂开巨大的缝隙，尘土漫天飞扬，遮蔽了阳光，整个世界仿佛被黑暗与恐惧笼罩。

我仿佛看到，在那被地震撕裂的大地上，受灾群众的眼神中满是惊恐与无助。曾经温暖的家园在此刻化作一片废墟，亲人们被掩埋在瓦砾之下。一位老人，双手颤抖地在废墟中扒着，试图寻找着什么，那是他与家人仅存的回忆。他的脸上满是尘土，泪水在沟壑纵横的脸上划出两道痕迹。还有孩子们，他们蜷缩在角落里，眼神中透露出对未知的恐惧。但在这无尽的黑暗中，一丝曙光正悄然降临。

营救官兵们如钢铁长城般迅速奔赴灾区。他们不顾余震的危险，争分夺秒地与死神赛跑。他们的双手被碎石划破，鲜血直流，却丝毫没有停下救援的脚步。他们小心翼翼地搬开一块又一块沉重的石板，只为了能多救出一个生命。在废墟中，一名被困在狭小空间里的小女孩眼中充满了恐惧，他们轻声安慰着她，用温柔的话语驱散她心中的阴霾。经过漫长而艰难的救援，当小女孩被成功救出的那一刻，他们疲惫的脸上露出了欣慰的笑容。

在这场与灾难的较量中，还有许多感人至深的瞬间。在一处坍塌的房屋废墟旁，官兵们听到了微弱的呼救声。他们立刻围了上去，小心翼翼地清理着周围的障碍物。经过几个小时的努力，他们终于发现了被困的老人。老人已经年过七旬，身体虚弱，在废墟中被困了许久，意识已经有些模糊。他们小心翼翼地将老人从废墟中抬出，用担架将他抬到安全地带。在送往医院的途中，他们轮流为老人扇风、喂水，不停地和他说话，让他保持清醒。当老人被送到医院，成功脱离生命危险时，参与救援的官兵们才松了一口气，脸上露出了疲惫却又欣慰的笑容。

处于地震中心的军警和政府工作人员也第一时间反应过来，他们迅速冲出办公场所，一边大声呼喊着疏散群众，一边组织人员展开自救。在混乱中，他们看到了那些惊慌失措的受灾群众，有的抱着孩子，有的搀扶着老人，眼神中满是无助与绝望。他们毫不犹豫地冲了上去，用身体为群众们筑起一道道坚固的防线，将大家护在身后，引导大家向安全地带撤离。

这一幅幅画面，让我深刻地感受到了人性的光辉。受灾群众在困境中顽强求生，他们的坚韧不拔令人动容。而营救官兵们，用自己的血肉之躯，为受灾群众撑起了一片希望的天空。他们不顾个人安危，将人民的生命安全放在首位，这种无私奉献的精神，正是我们这个时代最宝贵的财富。

虽然我未能亲身参与到这场救援中，但作为一名移民警察，我深知自己肩负的责任与使命。在里孜口岸，我也将以同样的热情和担当，守护好祖国的边疆，为人民的幸福生活保驾护航。定日地震的灾难虽然残酷，但它也让我们看到了人间的大爱与希望。

我坚信，在全国人民的共同努力下，受灾群众一定能够重建家园，迎接更加美好的明天。让那抹湛蓝，在这片土地上，永远绽放出璀璨的光芒。

作者简介

平措朗杰，西藏日喀则人，现就职于里孜出入境边防检查站。散文、小说、诗歌陆续在《边防警察报》《西藏文学》等刊物发表，著有《樟木戍边情》《桑曲之恋》《雪山鹰笛》《消失的高原红》《消失的高原红》等；2021年短篇小说《消失的高原红》获西藏“新世纪”文学奖。

（编辑：旦增多吉）